Φρυκτωρία οι καρδιές
το μήνυμα διαλαλούν
Χριστός Ανέστη
φρυκτωρία το άγγελμα
στην πλάση διαχέουν
Ανέστη ο Κύριος.
Φρυκτωρία τα στόματα
το χώμα των λέξεων παίρνουν
και το κάνουν περιστέρι
το μήνυμα ειρήνης να φυτέψουν
στα βράχια και τις ξέρες
Ανέστη ο Κύριος.
Ουκ έστιν ώδε, αλλ’ ηγέρθη
και πως να το πιστέψουν
οι μυροφόρες
μα φωτιά το θάμβος
τους καίει τα σωθικά
και τα δροσίζει!
Κι ασυγκράτητες το θαύμα
ξανοίγουνε στις ατραπούς της πλάσης
Ανέστη ο Κύριος
κι ανάβει φωτιά γαλήνης
και πυρκαγιά αγαλλίασης
Ανέστη ο Κύριος
και φρυκτωρία τα δάκρυα
απ’ το ένα μάγουλο
στο άλλο φτερουγίζουν
τι ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών;
ουκ έστιν ώδε, αλλ’ ηγέρθη
και κατεπόθη σου Άδη το νίκος
δεν βλέπετε σήμερα τον ουρανό
ούτ’ ένα σύννεφο
δεν βλέπετε τη θάλασσα
γαλήνια σα φιλί του Πλάστη
στην πάσχουσα δημιουργία
δε βλέπετε τους λύκους
σήμερα γονατίζουν στους αμνούς
και συγγνώμη τους ζητούν.
Από κορφή σε κορφή
στου πόνου τα βουνά
φρυκτωρίες το μήνυμα διαλαλούν
κι ωδίνες αγαλλίασης
σαν αστραπές σκίζουν
τη νύχτα της οδύνης
Χριστός Ανέστη
σήμερα γεννήθηκε νέα κτίση
και φρυκτωρία οι ψυχές
πανηγυρίζουν
Αναστηθήκαμε!
